صندوق پرچین یک وسیله نقلیه سرمایه گذاری است که برای به حداکثر رساندن بازده با استفاده از وجوه جمع شده از سرمایه گذاران طراحی شده است. در حقیقت ، "صندوق پرچین" یک برچسب گسترده است که شامل انواع استراتژی ها و محصولات سرمایه گذاری است. قابل درک است که صندوق های پرچین در مورد فرمول های خود برای تولید بازده محافظت می شوند زیرا برخی از آنها ممکن است شامل بهره برداری از ناکارآمدی سیستمیک باشد. این استراتژی ممکن است به سادگی با استفاده بیشتر از افراد از آن مؤثر باشد. سرمایه گذاری در صندوق های تامینی معمولاً به سرمایه گذاران حرفه ای یا افراد با ارزش خالص بالا محدود می شود. تعریف یک فرد با ارزش خالص بالا در بین حوزه های قضایی مختلف متفاوت است. برای مقایسه ، انگلیس یک فرد خالص بالا را به عنوان فردی با درآمد سالانه حداقل 100000 پوند یا دارایی خالص بیش از 250،000 پوند تعریف می کند. از طرف دیگر ایالات متحده ، یک سرمایه گذار معتبر را به عنوان فردی با درآمد سالانه حداقل 200،000 دلار یا ارزش خالص 1000،000 دلار به استثنای ارزش محل زندگی اصلی خود تعریف می کند. محدودیت هایی که از نظر شرکت کنندگان به صندوق های تامینی تحمیل می شود ، ناشی از استفاده آنها از استراتژی های پیچیده و گاه پرخطر است. دلیل این امر این است که هر فردی که در چنین صندوق هایی شرکت می کند ، به اندازه کافی پیچیده خواهد بود تا ماهیت خطرات ناشی از آن را درک کند. سرمایه گذاران کمتر پیشرفته گزینه صندوق های متقابل را دارند. صندوق های متقابل برخی از خصوصیات را با صندوق های تامینی به معنای جمع آوری و استقرار سرمایه به اشتراک می گذارند ، اما تفاوت هایی از جمله تنظیم دقیق تر ، شفافیت بهتر و ساختارهای ارزان تر هزینه وجود دارد.
در دنیای مالی ، اصطلاح "پرچین" با کاهش خطر کلی همراه است. مفهوم استفاده از استراتژی هایی که منجر به کاهش کلی ریسک یا قرار گرفتن در معرض بازار در معرض شوک از هر رویداد خاص می شود ، اصول اساسی سرمایه گذاری را شکل می دهد. این اصول توسط اولین صندوق پرچین تنظیم شده توسط آلفرد وینسلو جونز تأسیس شد و وی با استفاده از ترکیبی از استراتژی ها این کار را کرد. از همه محبوب ترین ، مدل کلاسیک بلند/کوتاه. آلفرد وینسلو جونز A. W. جونز و شرکت به عنوان یک مشارکت عمومی در سال 1949. دو سال پس از شروع آن ، این صندوق ساختار خود را به یک مشارکت با مسئولیت محدود تغییر داد و راه را برای صندوق های پرچین آینده پیروی کرد. امروزه صندوق های پرچین به عنوان شرکت های خارج از کشور برای دور زدن الزامات دقیق افشای اطلاعات تأسیس می شوند ، مقررات به وجود می آورد. صندوق پرچین جونز دارای ویژگی دیگری بود که به طور کلی برای حمایت از صندوق ها همه گیر شده است و این استفاده از اهرم صندوق است. در اصل آن ، اهرم بدهی/وام گرفتن است و صندوق های تامینی از اهرم برای تقویت بازده استفاده می کنند.
Allure of Hedge Funds از خود مدیران صندوق سرچشمه می گیرد. مدیران صندوق های پرچین تمایل دارند که در میزهای معاملاتی در بانکهای سرمایه گذاری شروع کنند. این افراد برای تولید نرخ خوب بازده سرمایه گذاری (ROI) شهرت ایجاد می کنند و سپس به تنهایی سرمایه گذاری می کنند. یک مدیر صندوق به طور معمول برخی از سرمایه های خود را در صندوق پرچین جمع می کند. برخی از برجسته ترین مدیران صندوق شامل ری دالیو ، استیون کوهن ، جان پائولسون و جورج سوروس است. مخاطبان انگلستان باید با جورج سوروس و صندوق پرچین وی گروه کوانتومی وجوه آشنا باشند. در سال 1992 ، آقای سوروس پس از پیش بینی صحیح پیش بینی اینکه بانک انگلیس مجبور به کاهش ارز خود خواهد شد ، توانست سود 1 میلیارد دلاری را به فروش برساند. شما فقط باید لیست های غنی از نشریات مالی را اسکن کنید تا ببینید که برخی از این مدیران صندوق های پرچین چقدر سودآور هستند. صندوق های پرچین معمولاً دارای ساختار هزینه 2 ٪/20 ٪ هستند. این هزینه مدیریتی 2 ٪ در ارزش کلی صندوق به همراه 20 ٪ هزینه سود حاصل از آن است. در مقایسه ، صندوق های متقابل فقط هزینه مدیریت سالانه (به طور متوسط 2 ٪) را پرداخت می کنند. در آغاز سال 2017 ، دو مورد از بزرگترین صندوق های پرچین در جهان - Bridgewater Associates و Technologies Renaissance به ترتیب 122 میلیارد دلار و 45 میلیارد دلار مدیریت کردند.
دلیلی برای صندوق های تامینی که چنین هزینه های بالایی را پرداخت می کند ، وعده آنها برای "بازده مطلق" است. بازگشت مطلق مربوط به عملکرد یک دارایی خاص در یک دوره زمانی خاص است. در مقابل ، صندوق های متقابل بازده نسبی یعنی بازده در مقایسه با نوعی معیار را ارائه می دهند. برای روشن شدن ، یک صندوق پرچین می تواند قول بازده مطلق را در یک سال ارائه دهد ، در حالی که یک صندوق متقابل قول می دهد از یک معیار کلی مانند FTSE 100 در همان بازه زمانی بهتر عمل کند. در مورد صندوق متقابل ، بازده وعده داده شده همیشه نسبت به عملکرد چیز دیگری است. توجه به این نکته حائز اهمیت است که صندوق های تامینی "غیرقانونی" در نظر گرفته می شوند ، یعنی سرمایه گذاران فقط می توانند بدون تحمل مجازات ، در فواصل خاص برداشت یا تزریق کنند. نقدینگی خاصیت ابزارهای مالی است که توصیف می کند که چقدر سریع و به آسانی می توان این ابزار را بدون دستیابی به ضرر قابل توجهی به پول نقد تبدیل کرد. از آنجا که صندوق های پرچین می توانند در هر نوع ابزار مالی سرمایه گذاری کنند ، صندوق ممکن است برخی از دارایی های غیرقانونی را در اختیار داشته باشد. نمونه هایی از دارایی های غیرقانونی عبارتند از: اتومبیل های کلاسیک ، شراب ، عتیقه و نقاشی. فروش این نوع دارایی ها به سرعت دشوار خواهد بود زیرا بسیاری از خریداران آماده و مایل در هر زمان خاص در دسترس نیستند.
تنوع استراتژی مدل بلند/کوتاه تجارت جفت است. تجارت این زوج استراتژی است که از همبستگی تعیین شده در یک جفت ابزار استفاده می کند. سهام 2 شرکت که در همان بخش فعالیت می کنند ، نمونه ای از یک جفت همبسته است. تجارت این زوج با شرط بندی در مورد قیمت سهام در یک شرکت ، یک صندوق متناقض را در مورد هر دو ابزار (با وجود همبستگی آنها) می بیند. به عنوان مثال ، یک صندوق که در بازار برای خودروهای ایالات متحده گمانه زنی می کند ، جنرال موتورز را در سال آینده از فورد بهتر می کند. این صندوق می تواند با خرید همزمان (طولانی شدن) جنرال موتورز و فروش سهام (کوتاه) سهام فورد از این مورد استفاده کند. قیمت سهام در هر دو شرکت باید در صورت بروز بخش به طور کلی عملکرد را افزایش دهد. اگر این صندوق در مورد عملکرد جنرال موتورز بهتر از فورد باشد ، پس از موقعیت طولانی خود سود می برد ، باید از ضرر از موقعیت کوتاه خود در فورد فراتر رود. معکوس در صورت رکود بازار (یا بازار خرس) صادق است. در بازار خرس ، هر دو شرکت قیمت سهم کاهش می یابد اما از نظر تئوری ، کاهش قیمت سهام جنرال موتورز باید کمتر از فورد باشد. ایده پشت استراتژی طولانی/کوتاه این است که نتیجه آن به توانایی مدیر صندوق در انتخاب شرکت های خوب متکی باشد تا اینکه در رحمت جهت کلی بازار باشد. مدل سنتی مواجهه طولانی/کوتاه را با نرخ 130 ٪/30 ٪ مشاهده می کند. شاید متوجه شده باشید که تخصیص کل با استفاده از این مدل بیش از 100 ٪ است ، این امر با استفاده از اهرم از صندوق امکان پذیر است.
استراتژی دیگری که توسط صندوق های تامینی به کار گرفته می شود ، داوری است. صندوق های پرچین از روشهای مختلفی برای بهره برداری از سوءاستفاده در ابزارهای مالی استفاده می کنند. داوری در حال استفاده از دیفرانسیل ها در قیمت گذاری همان ابزار مالی به عنوان ابزاری برای تولید سود در ریسک پایین است. به عنوان مثال ، نرخ ارز GBP/USD می تواند با 1. 1100 دلار با کارگزاران تعاملی و 1. 1112 دلار با CityIndex معامله شود. یک صندوق پرچین یک سری معاملات را با این دیدگاه بلند مدت قرار می دهد که قیمت ها بار دیگر در هر دو کارگزاری برابر خواهد بود. این نوع فرصت ها مستلزم سوءاستفاده ، عملکرد سریع و منابع پیشرفته فن آوری است. استراتژی های دیگر شامل کلان جهانی - گرفتن مواضع با هدف سودآوری از موقعیت های کلان اقتصادی جهانی و رویداد رانده شده - گرفتن موقعیت در یک ابزار اساسی که با یک رویداد خاص همراه است.
ماهیت کنترل نشده و به تبع آن ، مات و مروارید صندوق های تامینی و فعالیتهای آنها باعث می شود که آنها به ویژه در معرض کلاهبرداری یا سوءاستفاده مستعد شوند. توجه ویژه ای به نزدیکی رابطه آنها با تحلیلگران منجر به نگرانی ها و ادعاهای مربوط به تجارت خودی شده است. صندوق بدنام گالئون که توسط راج رجراتنام اداره می شود ، نمونه ای از این دست است. به دلیل بخشی از روشهای جایگزین آنها برای سرمایه گذاری ، عملکرد صندوق های تامینی تمایل به عدم ارتباط با بازارهای اصلی دارد و این ویژگی باعث می شود که آنها برای تشکیل بخشی از یک نمونه کارها متنوع سودمند باشند.
